MS Teams was al ingericht. De instellingen van de les stonden nu automatisch zo dat een bijdehante leerling de leraar niet meer kan muten. De roostermaker paste de lessen in een handomdraai aan naar één per week en veertig minuten per keer om de schermtijd te verminderen. Niemand vroeg zich nog af of leerlingen vragen hun camera aan te zetten een privacy-schending is. En we konden ein-de-lijk in groepjes werken want met de nieuwe update zijn breakout rooms mogelijk.

Door: Erik Ex | Trouw

De overgang naar online ging op rolletjes afgelopen maand. Gaat het echt niet bij een enkele leerling? Dan laten we ze gewoon naar school komen. We krijgen dit zowaar een beetje onder de knie dacht ik. Tot ik mijn normaal zo opgewekte mentorleerlingen sprak.

“Ik mis school gewoon, zelfs de leraren.” Was dit de januariblues? Maar al snel hoorde ik het van een tweede: “Het is gewoon zo saai allemaal, en we moeten nu veel meer doen want de leraren weten nu hoe alles werkt. Ze geven echt les!” Hier was niet alleen sprake van een winterdipje: de spanning en het nieuwe van de eerste lockdown is er gewoon helemaal af, het enige wat overblijft is de platte werkelijkheid van het laptopscherm en efficiënt ingerichte onlinelessen.

Wat is dan weg? Het debat bij Nederlands, de vlammen bij scheikunde, een uitvoering bij muziek. Bij mijn vak zijn het natuurlijk de verhalen. Hoe Newton breinaalden achter zijn ogen stak om licht te onderzoeken. Hoe Stalin een beroerte kreeg in zijn slaapkamer en een dag in zijn eigen urine lag omdat niemand hem durfde te storen. Die verhalen vertel je met je gebaren, met timing, met je publiek. Achter een scherm werkt het niet.

Gamification

Gelukkig hoorde ik in de Llearn-podcast de bevlogen leraar Nederlands Daniël Koelink spreken over gamification. Hij maakt van zijn lessen één groot spel. Zelf had ik me er nooit zo in verdiept, mijn verhalen deden het prima.

Saaie lesonderdelen in een wedstrijdvorm gieten werkt goed stelt Koelink. Wél ervoor zorgen dat iedereen blijft meedoen door samenwerking te stimuleren. Niet (alleen) cognitieve prestaties belonen. En een vleugje showman­ship erbij: een gek hoedje en een rolfluitje kan de aandacht trekken.

Laten we deze lockdown in godsnaam een beetje leuk maken. Dus de komende tijd strijden de tweede klassen in de grote geschiedenislockdowncompetitie. Individueel en klassen tegen elkaar.

Huiswerk gemaakt? Een punt. Goed antwoord in de les? Nog een punt. Niks ingevuld in het onlinequizje? Strafpunt! In al mijn enthousiasme heb ik de klas die wint in de eerste ‘echte’ les een zelfgebakken taart naar keuze beloofd. Hoe je een eenhoorntaart maakt? Geen idee. Maar ik vermoed dat ik nog wel even tijd heb om ook dat onder de knie te krijgen.